Analiza wolnego płodowego DNA wykorzystywana jest w prenatalnych badaniach NIPT. Charakteryzują się one wysoką czułością oraz bezpieczeństwem, nie tylko matki, ale również jej rozwijającego się dziecka.
Czym jest wolne płodowe DNA i frakcja płodowa?
W jaki sposób badane jest wolne płodowe DNA?
Wolne płodowe DNA – co jeżeli badania prenatalne wyjdą źle?
Wolne płodowe DNA rekomendacje
Czym jest wolne płodowe DNA i frakcja płodowa?
Określeniem wolnego płodowego DNA nazywamy krótkie fragmenty DNA płodu, które obecne są w krwiobiegu matki. Przedostają się one głównie przez łożysko. Wolne płodowe DNA wchodzi w skład wolnego pozakomórkowego DNA. Frakcją płodową natomiast określamy zjawisko, którym jest udział płodowego DNA we krwi matki w porównaniu z całkowitym DNA pozakomórkowym. Podczas badania wolnego płodowego DNA bardzo ważną kwestią jest określenie wskaźnika frakcji płodowej oraz wskazanie jej w wyniku.
W jaki sposób badane jest wolne płodowe DNA?
Wykorzystuje się do tego badania nieinwazyjne, które opierają się na analizie DNA dziecka, które krąży we krwi matki. Do przeprowadzenia badania, które określić ma wolne DNA płodu, niezbędne jest pobranie krwi matki, w taki sam sposób, jak przy innych, rutynowych badaniach podczas ciąży.
Wolne płodowe DNA – co jeżeli badania prenatalne wyjdą źle?
Jeżeli wynik jest negatywny i niepokojący niezwłocznie należy skontaktować się z wybranym przez siebie lekarzem genetykiem, którego specjalizacją są wady genetyczne i zaburzenia w rozwoju płodu. Czasem może zlecić on kolejne badania genetyczne, dla upewnienia się. Zdarza się jednak, że nie będą one koniecznie, a lekarz wszystko dokładnie wyjaśni, dzięki czemu przyszła mama zyska swój spokój wewnętrzny.
Wolne płodowe DNA rekomendacje
Badanie wolnego płodowego DNA ważne jest w przypadku niektórych kobiet ciężarnych. Proponowane powinno być wtedy, kiedy ciężarna wykona najpierw test zintegrowany I trymestru ciąży, czyli USG i test podwójny. Wolne DNA płodowe powinno być zbadane dokładniej wtedy, kiedy wynik ten jest ryzykowny, czyli wychodzi w granicach między 1:100 a 1:1000. Wykonanie takiego badania warto zlecić również pacjentkom, które nie miały wykonanego testu, ale są w grupie podwyższonego ryzyka.